Naučna dijagnostika predstavlja osnovno polazište za sve odluke o konzervatorskom tretmanu, kao i za odabir materijala koji će biti korišćen tokom različitih konzervatorskih intervencija. Samo neka od oštećenja moguće je videti golim okom, a mnogi ozbiljni procesi, koji mogu da ugroze stabilno stanje slike, se odvijaju unutar slojeva pa su nam zbog toga – nevidljivi. Obim i ozbiljnost tih procesa moguće je otkriti samo korišćenjem naučnih metoda. Takođe, samo pravilnom interpretacijom rezultata različitih analiza omogućeno je razlikovanje originalnih slojeva od onih koji to nisu, što je ključno posebno za  postupak čišćenja slike. U slučaju da se ta razlika precizno ne utvrdi, postoji opasnost da se tokom čišćenja ukloni i sloj boje koji je originalan, što bi nanelo nepovratnu štetu slici i drastično smanjilo njenu vrednost.

Vrste istraživanja zavise od konteksta, ali ćemo navesti neke od njih :

• Da bi materijal koji se koristi tokom različitih konzervatorskih postupaka bio kompatibilan sa originalnim, neophodno je utvrditi tip nosioca, vrstu osnove/pripremnog sloja, slikarsku tehniku (vrstu veziva) i tip zaštitnog sloja – laka. Za ovu svrhu se najčešće koriste nedestruktivne mikroskopske i FTIR analize
• Da bi čišćenje slike bilo uspešno i bez rizika po originalane slojeve neophodno je otkriti sve prethodne intervencije na slici (prisustvo retuša, preslika i slojeva laka) zbog čega se najčešće primenjuje UV fluorescencija, UV refleksija, infracrvena refleksija i nedestruktivna mikroskopska analiza. Ove tehnike nam daju informacije i o postojanju originalnih lazura (vrlo tanak i transparentan sloj boje), što konzervatora upućuje na dodatan oprez tokom čišćenja slike i korišćenje neagresivnih rastvarača
• Da bi se utvrdila otpornost boja na različite rastvarače i pronašao najmanje agresivan, a dovoljno efikasan rastvor za čišćenje, primenjuje se test rastvorljivosti. Rezultati testa se procenjuju korišćenjem nedestruktivne mikroskopske analize i posmatranjem pod UV svetlom

U slučaju da je podlepljivanje jedina mogućnost očuvanja slike, a da se na poleđini nalazi važan tekst, posveta i slično, originalno platno se podlepljuje savremenim vrstama platna koja su transparentna, tako da poleđina platna ostaje vidljiva. U slučaju da se na poleđini nalaze nalepnice, etikete od značaja i slično (najčešće o izložbama na kojima je slika bila) onda ih konzervator papira uklanja, po potrebi konzervira, i nakon podlepljivanja ponovo vraća na poleđinu slike.

Svako delo ima specifične karakteristike, ali bilo da se radi o manje poznatim ili  svetski priznatim autorima, metode i materijali koje koristimo za konzervaciju su – isti, i ne utiču bitno na troškove tretmana. Ono što poskupljuje troškove je vreme trajanja tretmana a ono najčešće zavisi od stanja slike i njenih dimenzija. Artlab tim pruža besplatne konsultacije svim svojim klijentima.

Potrebno vreme za sprovođenje konzervatorskog tretmana uglavnom varira u zavisnosti od karakteristika slike (stanje slike, dimenzije, tehnike,..) i kreće se od nekoliko nedelja do nekoliko meseci. Moderne i savremene slike, zbog čestog korišćenja neslikarskih materijala (metalnih delova, plastike, auto boja i lakova…), zahtevaju kompleksniji pristup i njihova konzervacija obično najduže traje. Svi podaci o tretmanu i njegovim specifičnostima objedinjeni su u Dokumentaciji, koja se predaje vlasniku slike. 

Naravno, i laboratorija i atelje su pod 24h nadzorom (fizički – čuvar, elektronski – siguronosne kamere).

Slike se nakon tretmana čuvaju u uslovima koje uglavnom važe za sve slike, a ako slika zahteva neke specifične mere onda se one navode u Dokumentaciji koja se predaje vlasniku nakon završenog tretmana.